Op dag 4 schiep God ... de middelmaat.
Harold speelde met wit tegen een FM, draaide een zet om in de opening en verloor regelmatig. Zo zie je maar hoe een taktische finesse een strategische spaak in het wiel kan steken. Au.
Bij Jan was het allemaal wat levendiger dan gisteren, maar niet per se beter. De tegenstander had zich duchtig willen voorbereiden, maar in alle databases van de wereld slechts twee nietszeggende partijtjes van Jan gevonden. Opnieuw een slappe remise, roept Harold al, maar het was wel weer een geval van ratingvrees: de enige die er nog om had kunnen spelen sprak Duits, keek op de van allerlei cijfertjes voorziene naambordjes en bood remise aan, wat dankbaar maar tandenknarsend werd aanvaard. Morgen toch eindelijk beter?
Olavs tegenstander wou remise, en kreeg dat ook. Olav overzag zelfs een eeuwig-schaak-offer waarbij er voor zijn opponent nog meer in had gezeten, maar eenmaal in de remisestand kon deze geen andere versnelling meer vinden.
Bij Michiel was het vooral de tegenstander die middelmatig was. Een matige opening, een matig middelspel, een matig pionoffer, en Michiel zelf vond het uiteindelijk eigenlijk ook maar een overwinning van niks. Nou ja, zegt Harold dan, zulke punten wil iedereen wel.
Peter speelde remise, maar hoe weet niemand (misschien hijzelf, zegt Harold prompt).
No comments:
Post a Comment