Het werd een gezellige en ook spannende strijd.
Dat gemidgetgolf is een vorm van opgaafjes oplossen met tunneltjes, netjes en heuveltjes. Eén tip van Michiel – die het elk jaar schijnt te doen – kwam me zeer van pas: sla als een houten klaas. Daar wist ik wel raad mee, dat was me op het lijf geschreven.
Na nog wat ijsjes op een terras werd het tijd voor de echte wedstrijd, die op het schaakbord.
Van Michiel moest ik over zijn partij kort zijn: er gebeurde niets bijzonders – schuif schuif – en het werd remise. Vermeldenswaard is enkel dat hij tegen een “Herr Doktor” speelde die zijn titel ook zijn naambordje had laten zetten. Tegen zulk statusbejag had Michiel – zelf ook een “Herr Doktor” – zich vorig jaar nog strijdvaardig uitgelaten (zie hiervoor “Herr Doctor”). Kennelijk boezemde het titelvertoon hem toch nog enig ontzag in.
Bij Harold ging het mis. Het gambiet dat zijn tegenstander speelde – met zwart nog wel – staat niet als erg goed bekend, maar wat heb je aan die kennis als je zelf de zetten moet verzinnen? Harold gaf de pion terug, hoopte op aanval op de lang-gerokeerde zwarte koning, maar veel groter bleek het gevaar voor zijn eigen “monarch” (ja, er wordt ook gescrabbeld hier).
Olavs tegenstander was duidelijk op remise uit. Hij bood het ook aan in de eerste de beste enigszins gelijke stelling, en bleek achteraf zelfs een beetje geërgerd dat Olav het niet aannam. Het ging eigenlijk net zo als in mijn partij van de zevende ronde (zie “De cavalerie”): de remisewens is de vader van de onvoorzichtigheid.
Olav Lucas – Jens Mader
Bad Wiessee 2014, ronde 8 Stelling na 21.Txd4
Wit staat al lekker, maar nu gaat zwart forceren, met fatale gevolgen.
21. .. e5? 22.fxe5 Txe5 23.Tcd1 Te6 24.Dg4 f5 25.Txd6!
Op 25.Dxf5 had zwart natuurlijk 25. .. Lxh2+ in gedachten. Na Olavs zet is het meteen uit.
25. .. Txd6 26.Txd6 De7 27.Dd1
Opgevenswaardig zou je zeggen, maar zwart speelde nog een paar zetten door. 1-0
Ik had een sterke tegenstander die Olav al eerder had gehad, en tegen wie hij in gewonnen stelling remise had gegeven (zie “Zonder slag of stoot”). De tweede Nederland-België werd een episch gevecht met enige hoogtepunten en vooral veel dieptepunten. Zou ik dan onbewust de kunst verstaan mijn tegenstanders nog slechter te laten spelen dan ikzelf?
Jan Krans – Daniel Vanderheilzeele
Bad Wiessee 2014, ronde 8 Stelling na 20.Tfd8
Er was in de opening iets misgegaan: een pion was zoekgeraakt, de dames waren geruild, en mijn tegenstander had de c-lijn. Kortom: aan de slag!
21.Lh3 Te8 22.f5 gxf5 23.exf5 e5
Met een remiseaanbod dat ik niet goed begreep. Angst of bluf? Ik vermoedde het eerste, hoewel de stelling wel te ingewikkeld voor mij was, en dat ook bleef dat na de kwaliteitswinst die nu volgt.
24.f6+ Kxf6 25.Lxc8 Txc8 26.Pe2 d5 27.g4 h6 28.Pg3 Pac6 29.Tc1 Tg8 30.h3 Ke6 31.Pf5 e4? Dat paard op f5 stond niet in vanwege Txc6, en dat op f3 natuurlijk ook niet. Dus:
32.Pxh6! Tg6 33.Pf5 Pxf5 34.Txc6+ Pd6 35.Ph4
Beter was 35. a4.
35. .. Lb5 36.Tc7 Th6 37.Pf3
Dekte indirect h3.
37. .. f6 38.Kh2 Ld3 39.a4 a6 40.Kg3 Tg6??
De laatste zet in tijdnood, en een flater van enig formaat (tenzij het als een vorm van opgeven was bedoeld natuurlijk, maar dat lijkt me sterk).
41.Ph4??
Hier was de hand van grootmeester Rozentalis niet nodig om aan te geven dat het mat in drie was: 41.Pd4+ Ke5 42.Pc6+ Ke6 43.Te7 mat. Wat een ellende. Tot mijn verdediging kan ik enkel aanvoeren: het drinken van veel sinaasappelsap en het verbruik van grote hoeveelheden zakdoekjes, beide om een opkomende verkoudheid te bestrijden. De strijd ging dus door, en ik gaf zwart zelfs nog de kans om te ontsnappen, zoals we zullen zien.
41. .. Tg8 42.Tc6 Kd7 43.Tec1 f5 44.Tc7+ Ke6 45.T1c6?
Ik wilde het paard gaan veroveren, maar zag allang niet meer hoe lastig dat kon worden. Geniale dingen als 45.g5 Txg5+ 46.Kf4 waren echt te moeilijk in dit stadium, maar eerder 44.Kf4 had de zaak flink vereenvoudigd. Ik dacht iets moois te hebben op zwarts volgende idee, maar er bleek een lek in te zitten.
45. .. fxg4 46.hxg4 Le2 47.Th7
Dit dus, met de duidelijke bedoeling Th6+.
47. .. Lxg4?
De vermoeidheid sloeg kennelijk ook toe bij mijn tegenstander. Met 47. .. Txg4+! 48.Kh3 Ke5! 49.Te7 Kf4 50.Pg2+ Txg2 51.Kxg2 zou een absurd moeilijk eindspel zijn ontstaan. Ik houd me aanbevolen voor suggesties, maar word alweer moe als ik er naar kijk.
48.Th6+ Ke5 49.Thxd6
Zo paste het allemaal precies. Er was gewoon geen venijnig aftrekschaak om een kwaliteit terug te veroveren. Na 48. .. Kf7 moest de andere toren het paard slaan: 49.Tcxd6, anders kon Ld7+, en na 48. .. Ke7 kon 49.Thxd6 wel, vanwege 49. .. Ld7+ 50.Tg6.
Zwart gaf op, en het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd. 1-0
No comments:
Post a Comment