Tegernsee - Bad Wiessee

Tegernsee - Bad Wiessee

Sunday 11 November 2012

Waar is god gebleven?

Kurt Krotofil – Michiel Harmsen
Bad Wiessee 2012 (9)

Na het debacle van de vorige partij had ik mij voorgenomen de laatste ronde er gewoon weer voor te gaan. Ik speelde tegen een oudere man met een vergelijkbare rating. Na een actief gespeelde partij had ik een gewonnen eindspel bereikt. Een gezonde pion voor, het loperpaar, een penning van het paard en een actieve koning. Eigenlijk zat ik te wachten tot mijn tegenstander zou opgeven. Waarom martelde hij zichzelf nog zo door door te spelen?
48. .. Lxb3?!
Geeft de winst nog niet weg, maar is niet het handigst. Beter was 48. .. Ke3 49.h5 Lxb3 50.Lxb3 Kd2 en terwijl de zwarte loper is gebonden aan de b-pion kan de zwarte e-pion, ondersteund door de koning, gewoon doorlopen. Nu ontstaat een ongelijke loper eindspel dat ik terecht inschatte op winst, me niet realiserend dat de winstweg over doornen ging …
49.Lxb3 Kd3 50.Le6 e4?!
50. .. Lc3! houdt de witte koning af, zodat mijn b- of e-pion doorloopt voor winst. Dat was toch betrekkelijk eenvoudig. Nu wordt de winst al moeilijk.
51.Ke1 Lc3+?
De enige winstweg was de probleemzet 51. .. Lf2+! 52.Kd1 (52.Kxf2? Kd2) 52. .. Lxg3 53.h5 Lf4 54.Lxg4 b3 55.Le6 b2 56.La2 f5 en de zwarte koning kan rustig de witte g-pion gaan ophalen.
52.Kd1 Ke3 53.Lf5!
Wat een leep zetje! Wit versmaadt pion g4, waarmee hij ook meteen veld e2 zou dekken, maar blokkeert pion f6, daarmee de dekking van promotieveld h8 door de zwarte loper blokkerend. Ik speelde nietsvermoedend verder.
53. .. b3 54.h5 Kd3 55.Kc1 Kd4 56.h6 e3?
Nu had ik aan de noodrem moeten trekken met 56. .. b2+ 57.Kc2 e3 58.Lxg4 f5 59.h7 Kd5 en ik kom nog net weg met remise.
57.Kd1!
Ja, zwart dreeg wel e2 te spelen, maar vergat dat loper f5 nu veld b1 weer dekt. De koning is dus weer vrij om pion e3 af te stoppen! Ik realiseerde me nu pas dat de witte h-pion daarentegen niet meer te stoppen is. Ik speelde nog veel te lang door om dit allemaal even te verwerken. Jan Krans en Eric Deues konden het vervolg al niet meer aanzien.
57. .. Ke5 58.h7 Kxf5 59.h8D b2 60.Dh7+ Kg5 61.Dd3 Le5 62.Dxe3+ Kh5 63.Dd3 Kg5 64.Kc2 Kh5 65.Df5+ Kh6 66.Dxg4 Kh7 67.Df5+
En eindelijk realiseerde ik me dat het tijd was om op te geven. Dit soort partijen doen mij geloven dat er geen rechtvaardige god bestaat. Daar kon ik dus geen troost uit putten. Gelukkig stond Harold mij met open armen op te wachten. Die troostrijke hug heb ik dankbaar aanvaard. Ik had een goed excuus om snel de toernooizaal te verlaten. Ruurdtje zat in het hotel te wachten. We maakten nog een korte wandeling naar de Bauer in der Au. Na een half uurtje lopen zakten de zetjes weer wat weg en werd het toch nog gezellig. We waren zelfs op tijd terug voor de Sieger-Ehrung (prijsuitreiking) met gratis bier. Daar kwamen we ook Peter en Simone nog tegen. Samen met Jan hebben we nog een gezellige laatste avond gehad.

Wednesday 7 November 2012

Inhaalmanoeuvre

Op de achtste dag schiep God ... het ongeluksgetal.

De trouwe lezers van deze blog hebben nog een dag van het toernooi te goed, namelijk de laatste zaterdag, met ronde acht. Omdat de negende en laatste ronde zo vroeg begint was het er nog even niet van gekomen, maar heus: er was genoeg om over naar huis te schrijven (of juist niet, maar dan doen we het toch ...).

En dan gaat het niet over de winst van Olav: die begint normaal te worden, net als zijn commentaar achteraf dat het allemaal niet zoveel voorstelt. Ja ja.

Ook wil ik het maar niet over het verlies van Peter hebben. Ten eerste hoop ik dat hij er zelf over gaat schrijven binnenkort, ten tweede lijkt Peter – net als u en ik – gewoonlijk mooi te winnen en lelijk te verliezen.

En inderdaad: ik won, en wel rechttoe-rechtaan. Ik bleek beter op de hoogte in de opening – val nu niet van ongeloof van uw stoel – en moest tijdens de partij voortdurend aan de zogeheten “uitgestelde climax” denken. Kijkt u maar even:

Jan Krans – Martin Schmitz
Bad Wiessee 2012 (8)

18.a4!
Vol overtuiging (na lang nadenken) een kwaliteit inzetten. In mijn theorieboek lees ik later dat je toch 18.d4 kunt doen, want 18. .. Td8 19.c3 Pxc3 20. Df3 Txd4! 21.Tac1 pakt toch goed uit. Maar goed, zwart durft nu de kwaliteit niet te nemen, en terecht.
18. .. Pc3 19.Df3
19.Dd2 is ook niet mis, maar – denkend aan Fischer – zag ik 21.Db3 al komen.
19. .. Pd5 20.d4 Ld6 21.Db3 Lxc5
22.dxc5
Natuurlijk niet (besloot ik na weer lang nadenken) de simpele pionwinst met 22.Lxd5 Lxb4 23.Lxe6+ etc. Zwart heeft een probleem op de witte velden, en dat ga ik niet voor hem oplossen. Uitgestelde climax ...
22. .. Df7 23.Ld4 Td8 24.Tad1 Ld7 25.c4 Pe7
26.b5
Uitgestelde climax! Lxb7 komt vast wel een keer.
26. .. h6 27.Le5
En nog even inhouden (ik kreeg ooit de tip om in dit soort situaties aan appelmoes te denken, of pruimenjam).
27. .. Le8 28.Lxb7
Nu dan eindelijk. Zwart geeft zich direct gewonnen.

Harold was na zijn “herstelremise“ weer toe aan het echte werk. Hij deed me tijdens de partij nog wel een beetje denken aan een patient die na een lang ziekbed net weer halve dagen op mag. Met wat hulp van de tegenstander en een stel extra notatieformulieren kwam het allemaal toch nog in orde.

En dan wilde ik tot slot een verslagje fabrieken van de laatste partij, die van Michiel. Dat was echter geen schaakpartij meer, maar een langdurig apocalyptisch treinongeluk. Anders gezegd: met een weigerende TomTom kun je niet erger verdwalen dan Michiel deed. En zijn tegenstander had er ook zo een. Nog anders gezegd: er zijn soms goede redenen om postzegels te gaan verzamelen, of bierviltjes. Kortom, zo'n eens-in-een-schakersleven-partij die elke beschrijving tart. Vandaar: wordt vervolgd.

Monday 5 November 2012

Laatste ronde

Op de laatste dag schiep God ... de zeeslang.

Daer wandelen de schepen, ende de Leviathan, die ghy geformeert hebt, om daer inne te spelen.





Olav had moeite om afscheid te nemen van het toernooi. De prijsuitreiking werd bijna nog uitgesteld, toen hij in de laatste partij meer zetten begon te spelen dan in alle eerdere rondes bij elkaar. Om de spelers heen was de toernooizaal al onttakeld. Nergens stonden meer stukken, borden, of klokken.
Eindelijk, eindelijk moest de tegenstander toch berusten in de remise die Olav veel eerder die dag al had aangeboden. Passend genoeg eindigde het met “eeuwig schaak“, of zoals dat hier heet: “Dauerschach“. Voor zoveel uithoudingsvermogen en entertainment – want spannend bleef het tot het laatst – hadden de twintig overgebleven omstanders zelfs een klein applausje over.

Al met al een zeer goed toernooi van Olav: 5½ uit 9, met bijna voortdurend sterke tegenstanders zoals vandaag.

Jan eindigde op vijftig procent. Laten we het maar op vermoeidheid en het vroege uur gooien dat er een pionnetje van h7 verdween met een standaardtruukje van slechts een paar ply diep. Daarna werd het wel erg open bij de zwarte koning, en actief tegenspel bleek ook al nergens te vinden.

Michiel gaf zijn toernooi een gepast dramatisch slot door volstrekt overbodig in een volstrekt gewonnen eindspel een vijandelijk pionnetje te laten doorlopen. Er was zelfs geen schijn van kans op een vesting en zo werd het tijd voor de middagwandeling.

Ook drama bij Harold, maar voor de verandering viel het punt eens een keer de Amstelveense kant op. De opening was wat gebrekkig geweest, het middenspel niet overtuigend, en wit was juist gaan oogsten op de damevleugel.

Nog even de koning in veiligheid brengen, zou je zeggen, maar wit waande zich bij de Febo en snackte nog even door: 34.Txc7?? Harolds slotzet mag u zelf verzinnen, net als de bijbehorende verzuchting van zijn tegenstander.

Sunday 4 November 2012

Abschied von Bad Wiessee

Een kleine bijdrage aan Michiels universele speech.

En onvermijdelijk komt ook het moment, dat wij van hier gaan, dat onze wegen zich scheiden en wij de draad van ons dagelijks bestaan weer opnemen. Aandenkens blijven, herinneringen zullen wellicht vervagen. Maar hoe goed zou het mij niet doen, als u, misschien binnenkort al, maar toch zeker met het klimmen der jaren, als de schaduwen langer worden en de stilte zich rondom verdiept, nog eens terugdenkt aan vandaag, en dan met weemoed, een twinkeling, met genegenheid bij u zelve zegt: Ik was er bij.


Saturday 3 November 2012

Drama in Bad Wiessee

Op de vijfde dag schiep God ... de K-factor.

Even een kleine opfriscursus (zie voor meer informatie L’Echec 161, pp. 16-18). De K-factor is een maat voor de altijd wisselende kansen in een partij. Elke keer als een speler opeens gewonnen komt te staan gaat de K-factor van de partij met 1 omhoog, of zelfs met twee als net voordien de andere speler gewonnen stond. Een grootmeesterremise heeft K-factor 0, en mijn partijen meestal iets onevens (dus iemand wint er) en tenminste 3 (iemand heeft gewonnen gestaan maar daarna niet meer).

Denis Gretz - Jan Krans
Bad Wiessee 2012 (5)

Vandaag was het weer zover. Ik had een tegenstander van 13 jaar, die er lekker op los ging aan de kant van mijn arme koning. Na 24 zetten van hem en 23 van mij stond het zo:
24. .. Pc5?
Nu schiet de K-factor naar 1, want bij het beste spel moet wit kunnen winnen. 24. .. Lxg5 moest, want na 25. hxg5 kan 25. .. h6! en 26.f6 is dan niks na 26. .. h5!
25.Pg4
Precies waar ik bang voor was, maar beter was 25.Tf3.
25. .. Lxg5 26.hxg5 f6!
De enige zet om niet finaal aan flarden te gaan. De K-factor is nu twee, want het staat weer gelijk. Mijn tegenstander begon eindelijk een beetje na te denken.
27.gxf6 Pxf6 28. Ph6+ Kg7
29.Dg5
Precies waar ik op hoopte. Het wordt nu een heksenketel, hoewel de “engines” achteraf blikken noch blozen.
29. .. Pcxe4! 30.Lxe4 Pxe4 31.f6+
Hier was het hem om te doen: na 31. .. Pxf6 komt 32.Txf6! Txf6 33.Ph5+ en uit.
31. .. Txf6!
Maar dit mag ook. De witte dame blijft hangen.
32.Ph5+ Kh8
En nu na lang nadenken:
33.Dxf6+! Pxf6 34.Pf7+ Kg8
Eerlijk gezegd was ik vooral aangenaam verrast dat het eindspel na 35.Pxd8 Pxh5 gewoon gewonnen zou zijn voor zwart, omdat er weer eens een vorkje op g3 dreigt. Wit moest dus de remise nemen met 35.Ph6+ Kh8 (Kf8 wil je niet eens bekijken) 36.Pf7+ enzovoort. In plaats daarvan probeert hij het nog:
35.Txf6?
K-factor 3, want dit had moeten verliezen.
35. .. De7?
K-factor 4, want dit geeft het halve punt weer terug. Het verrassende (lees: gemiste) 35. .. Df8 houdt h6 onder controle. Na 36.Taf1 komt er nog een hele partij, dat wel.
36.Ph6+
Nu wel, met een remiseaanbod dat ik niet kon weigeren. Ik voorspel deze jongen - al was het maar ten behoeve van mijn eigen ego - een grote schaaktoekomst.

Matthias Gaertner - Harold de Boer
Bad Wiessee 2012 (5)

En dan nu het echte drama van de dag. Na een zet of acht was de K-factor al 1, want Harold had zijn dame op e7 gezet, waar zij niet thuishoorde.
Met 9.e5 had wit groot ruimtevoordeel kunnen halen.
We spoelen door tot zet 25. Het staat inmiddels weer gelijk, K-factor 2 dus.
26.Kg1? c5?
K-factor 4! Harold (net als zijn tegenstander natuurlijk) mist 26. .. Pg4! Op zowel 27.g3 als 27.h3 komt dan 27. .. Pe3, want de witte dame is overbelast met de dekking van de toren op e1.
27.Pc3 c6 28.Pe2 a4 29.Pg3 Dg4 30.Pf5 axb3 31.axb3 d5 32.Pd6 Te7 33.e5 Ph5 34.Tf1 Tea7! 35.De3 Ta1
Hier moest 36.Tf2 om de zaak bij elkaar te houden.
36.Df3?
K-factor 5! Zwart kan nu geforceerd winnen.
36. .. Txf1+ 37.Kxf1 Ra1+ 38.Kf2 Dh4+
Op 39.g3 komt nu 39. .. Dh3! met allerlei dreigingen.
39.Ke3
Opgave: mat in 4!
39. .. d4+! 40.Ke4
Opgave: mat in 3! Harold probeert nog tegen te werpen dat hij in vliegende tijdnood zat ...
40. .. f5+??
U heeft het al gezien: 40. .. Te1+! 41.Te2 (41.Kf5 g6#) Txe2+ 42.Dxe2 Dxf4#. Wonderlijk genoeg staat zwart na 40. .. f5+ nog steeds gewonnen (de vraagtekens zijn voor het gemiste mat), maar het wordt moeilijk.
41.Pxf5
Na 41.Kxf5 kan 41. .. Pxf4! (42.Dxf4 g6+ en wint de dame).
41. .. Dd8?
Hier kon nog steeds vernietigend 41. .. Te1+. Met 41. .. Dd8 schiet de K-factor naar 6.
42.Pd6! Pf6+! 43.Kf5
Nu was er nog maar één weg naar remise: 43. .. Dd7+ 44.Kg6 Tf1! 45.Dxf1 Dg4+ met een fraai eeuwig schaak op d7 en g4.
45. .. Kh7?
K-factor 7! Wit wint, want zwarts trotse centrum gaat eraan. De rest is spartelen.
44.Dxc6 g6+ 45.Ke6 Dg8+ 46.Kxf6 Dg7+ 47.Ke6 Ta7 48.De8 Dc7 49.Df7+ 1-0
Die nacht sliep Harold slecht, al lag dat in zijn ogen vooral aan de zogeheten Kaiserschmarn, een traditionele eenpersoons toespijs die zelfs een heel Pools regiment te machtig zou zijn.

Minder drama was er bij Michiel, al verdient het wel een plaatje, omdat hij met zwart tegen een FM mocht. Na 17 zetten stond het zo: 18.Pc6
Je zou toch bang worden van zo’n paard, maar Michiel niet.
18. .. Te8
En nu wist wit niets beter dan zetherhaling. 19.Pe5 Tec8 20.Pc6 Te8 21.Pe5
En nog voordat wit het aanbood kon Michiel de remise gewoon opeisen.

Bij Olav gebeurde er niet veel, zo schijnt het, en werd het remise. Peter dacht na 30 zetten al gewonnen te staan, en dat was ook zo, maar het duurde nog tot zet 57 voor het punt binnen was, dankzij een laatste pionnetje.

Schaken in opdracht

Op dag zeven schiep God ... het schijnoffer.

Te beginnen bij Olav. Na een aantal keurige zetten van beide spelers staat het als volgt.
Olav doet nu 21. .. Pxf2. Hoeft niet, maar kan wel. Bovendien had ik met het oog op de blog iedereen gevraagd vandaag iets te offeren. 22.Kxf2 f6 Het is toch maar schijn. 23.h4 fxg5 24.hxg5 Lf8 Na 25.Lh3 Lxe4! zou het weer spannend worden (met nieuwe offers!). Nu werd na 25.De3 Ld7 de vrede getekend: de zwakte op d6 wordt elders op het bord genoeg gecompenseerd.

Michiel gaf pardoes een pion weg, maar het bleek in werkelijkheid een handig offer te zijn. Zo hield hij zich keurig aan de dagopdracht. Het spel was echter niet zo geolied als de vorige dagen, en hij werd langzaam weggeschoven door de zoveelste FM. Daar zijn er ook heel veel van.

Jan speelde eindelijk een aardige partij. Wat de dagopdracht betreft kwam hij niet verder dan een tijdelijk pionoffertje, maar er waren in elk geval geen rampen in de opening dit keer. Iets handiger in het middenspel zijn, dat is vaak genoeg. Schuif boem punt.

Harold liet de offeropdracht aan zich voorbij gaan. Na drie nullen op rij (de zogeheten "lange rokade") was hij toe aan een herstelremise, en die kwam er.

Peter tenslotte baalde een beetje dat hij er tegen een op papier wat mindere speler niet door kwam. Maar ja, hij had zich niet aan de opdracht gehouden, en dan krijg je dat.

Friday 2 November 2012

Over Bier und Gemütlichkeit

De bar in de Weinstube ...
Nu even wat anders dan schaak. Het valt me ieder jaar weer op dat ik zo leuk kan praten met alle andere schakers hier. Mijn contact met Harold en Olav is hier zo anders dan door de rest van het jaar heen. Waarschijnlijk omdat je meer tijd hebt hier om eens wat langer te praten. We hebben ook veel gewandeld, vaak met Harold en Jo Steinschuld, een andere Nederlander uit ons hotel. Net als Harold en Jo probeer ik ook af en toe bewust nog wat aan lichaamsbeweging te doen naast het bier drinken en schaken. Ook gisteren hadden we weer een leuke pittige wandeling. Jan Krans heb ik deze vakantie ook veel beter leren kennen. Jan is erg bevlogen bezig met alles wat hij doet: schaken, bijbels interpreteren, bloggen, het maakt niet uit. Ook heeft hij een grote interesse voor taal. Hij spreekt niet alleen erg veel talen, maar vindt het ook leuk om ermee te spelen. Daardoor heb ik hem ook mijn universele speech voorgelegd. Dat is een speech die je bijna altijd kan houden omdat je weliswaar veel woorden gebruikt, maar die zo nietszeggend zijn dat ze altijd wel van toepassing zijn. Jan heeft daar echt een groot talent voor. Ik noem er eentje: "Iedereen is hier gekomen met zijn eigen gevoelens en verwachtingen van deze dag." Prachtig. Klopt altijd en iedereen kan het zelf invullen.

... met natuurlijk Yvonne.
Eergisteren is mijn vrouw, Ruurdtje Hoekstra, ook gekomen. We hebben toen samen met Peter de Heer en zijn vriendin Simone gegeten. Peter wist weer een aantal maatschappijkritische opmerkingen te maken, voorzien van leuke anekdotes waarbij hij wat kleinschalige maatschappelijke hervormingen probeerde door te voeren. Je moet hem maar eens vragen naar muziek in winkels. Gisteren hebben we eens een keer niet in de Stube gegeten. We werden door het personeel meteen van overspel beticht. Ja, de Stube is toch wel onze huiskamer geworden. Harold, Olav, Jan, Ru en ik zijn naar de Italiaan geweest. Even ook wat minder vlees eten. Het was net als gisteren erg gezellig. Daarna zijn we nog even terug gegaan naar de Stube. ’s Avonds komen er ook veel andere schakers nog even een biertje drinken. Het was weer leuk.

Jodium en zwavel

Op de zesde dag schiep God ... de paradox.

Wisselend succes voor de Amstelveners vandaag. Een topprestatie van Michiel, die zich weer eens een FM van het lijf hield, sterker nog: die FM de stuipen op het eigen lijf joeg, en eigenlijk nog vriendelijk liet wegkomen met remise.

Michiel Harmsen - Thomas Schunk
Bad Wiessee 2012 (6)

In de slotstelling kan wit het nog lang proberen, te beginnen met 31.Tg1+, maar Michiel vond het mooi zo.

Ook prima werk van Olav, hoewel Olav het niet zo veel vond voorstellen: de tegenstander had duchtig meegeholpen. Maar ja: cadeautjes uitpakken is ook een kunst.

Dat bleek wel bij Jan, die een driedubbel overgehaalde wanprestatie leverde. En dat tegen een matige rekenaar die tijdens de partij, zo bleek achteraf, alleen maar in zichzelf mantraadde: “stukken verbeteren, stukken verbeteren!” Als boetedoening dan maar twee plaatjes voor de combinatierubriek.

In een toch al waardeloze stelling heb ik zojuist ook nog eens het afzichtelijke 18.Tae1?? gespeeld. De tegenstander dacht nu 10 minuten (!) na en deed 18. .. h4. Hij bleek over 18. .. Dxf2+ nagedacht te hebben. Tsjonge. Maar waarom dan niet gedaan? Was ik eerder aan het bier geweest. Had ik nog wat aan mijn dag gehad. 18. .. Dxf2+!! (eerst 18. .. Txe1 kan natuurlijk ook) 19.Txf2 Txe1+ 20.Pf1 T8e2 en zwart blijft minstens een kwaliteit voor.
Dat paard kwam natuurlijk op h1 terecht, dat wel, maar de vriendelijke tegenstander miste kans op kans en liet me langzaam loskomen. Een tiental zetten later stond het zo: 30.Pf2?? En zo ben ik er toch ingetuind, want deze kans voor open doel miste hij niet: 30. .. Txg3!. Van puur ongeloof over mijn eigen spel vergat ik hier op te geven en modderde ik nog wat aan, tot bijna alle zwarte pionnen aan de overkant waren.

Dan Harold. Kon het erger na het drama van gisteren? Dat niet, maar leuk was het nog steeds niet.
Een gedeelte van het probleem ligt bij zijn trainer. Harold pakt de schaakstudie tegenwoordig serieus aan, en verspreidt dit evangelie al de hele week in de vorm van nuttige tips als “altijd tenminste twee varianten berekenen”, “zorg dat voor zet 20 al je stukken een functie hebben”. Voor elke tip krijgt hij wat van zijn cursusgeld in natura terug, een heel of een half bier alnaargelang de waarde ervan.
Met de ramp van de vorige partij in gedachten merkte ik dan ook terloops tegen hem op: “Vergeet nou al die instructies van je trainer en ga gewoon lekker schaken.” Waarop hij ogenblikkelijk zei: “Ja, dat is ook één van zijn instructies.” “Goed zo”, zei ik nog, maar eigenlijk dacht ik: “Hier is iets ernstig mis. Ik moet toch eens met deze Jop gaan praten.” En zie wat er gebeurde.

Harold de Boer - Hubert Eschle
Bad Wiessee 2012 (6)
Na allerlei wederwaardigheden stond er een razend ingewikkelde stelling op het bord. Vraag- en uitroeptekens uitdelen heeft niet zoveel zin. 32. .. Lf5 33.Txf5 gxf5 34.Dxf5 Te5 35.Df2 Te2 36.Df4 Pg6 37.Dg5 Kh7 38.Dxh5+ Die was gratis. 38. .. Kg8 39.Dg5 Nu dreigt 40.h5.
39. .. T2e5 40.Lxe5 Txe5 41.Dg3 Th5 42.Pe7+ Kh7 43.Le4 Th6. 44.Tg1 Toch jammer. 44.Tf1 dekte niet alleen f6, maar had nog iets veel leukers mogelijk gemaakt: 44. .. De6 45.Lxg6+ fxg6 46.f7 Le5 (Jij een dame, ik een dame?) 47.f8P+! en uit. 44. .. Lxf6 45.Pxg6 fxg6 46.Lxg6+ Kh8
Er dreigde natuurlijk 47. .. Le5, maar het gespeelde 47.Kg2 bleek de oplossing niet te zijn. De laatste kans was 47.Lf5!
Na 47.Kg2 kon zwart op vele wijzen winnen. Een mooie kwam op het bord: 47. .. Dc6+ 48.Kf1 Txg6 0-1.

Bij Peter tenslotte leek alles goed te gaan, vooral positioneel, maar “opeens” had zijn tegenstander, Gerard Welling, toch een stuk meer. Waarom is ons een raadsel (ook Peter zelf, zou Harold dan zeggen).