Waar we konden zijn en waar we zijn

Op dag 4 schiep God ... de middelmaat.

Harold speelde met wit tegen een FM, draaide een zet om in de opening en verloor regelmatig. Zo zie je maar hoe een taktische finesse een strategische spaak in het wiel kan steken. Au.

Bij Jan was het allemaal wat levendiger dan gisteren, maar niet per se beter. De tegenstander had zich duchtig willen voorbereiden, maar in alle databases van de wereld slechts twee nietszeggende partijtjes van Jan gevonden. Opnieuw een slappe remise, roept Harold al, maar het was wel weer een geval van ratingvrees: de enige die er nog om had kunnen spelen sprak Duits, keek op de van allerlei cijfertjes voorziene naambordjes en bood remise aan, wat dankbaar maar tandenknarsend werd aanvaard. Morgen toch eindelijk beter?

Olavs tegenstander wou remise, en kreeg dat ook. Olav overzag zelfs een eeuwig-schaak-offer waarbij er voor zijn opponent nog meer in had gezeten, maar eenmaal in de remisestand kon deze geen andere versnelling meer vinden.

Bij Michiel was het vooral de tegenstander die middelmatig was. Een matige opening, een matig middelspel, een matig pionoffer, en Michiel zelf vond het uiteindelijk eigenlijk ook maar een overwinning van niks. Nou ja, zegt Harold dan, zulke punten wil iedereen wel.

Peter speelde remise, maar hoe weet niemand (misschien hijzelf, zegt Harold prompt).

Spele-varen

Op de derde dag schiep God ... de openingstheorie.

Er staat van Michiel één Grüenfelder in de database, iets van een hoofdvariant. Laat zijn tegenstander dat nou gezien hebben, en zich daar op hebben voorbereid. En Michiel speelt natuurlijk een andere hoofdvariant, die waarmee hij Tobi Kooiman in de SGA-cup fijn beentje had gelicht. Dezelfde 40 ply theorie kwamen weer (alras, zegt Harold dan) op het bord. Don't blink, zegt Doctor Who; de tegenstander week als eerste af en kwam in een totaal verloren toreneindspel terecht. Volgende partij.

De oude Harold hebben we vandaag niet gezien (alleen de dikke, zou Harold kunnen zeggen). De tegenstander speelde tam, en held H. speelde op kleine zwakjes. “Immer wieder diese selbe Schei**e”, zei deze “Angsthase” toen er een tweede pionnetje verloren ging. Harold won gewoon.

Jan bleek weer eens niet te kunnen schaken. Michiel verzacht de pijn door enkel een licht gebrek aan positioneel inzicht te veronderstellen. Na twee zetten was er al geen theorie meer, kwamen er Franse structuren, en profiteerde Jan uiteindelijk van de ratingvrees van zijn tegenstander, die remise aanbood toen hij de enige was die nog ergens voor/om had kunnen spelen. Jan had meer met blog-schrijven dan met de partij, zegt Harold dan.

En dan de partij van de dag (Peter verloor ook, maar we hebben er niets van gezien). Olav had een pittige tegenstander, maar wist deze met standaardzetten en de vondst c5! te ontregelen. Driekwart van de partij stond Olav beter, ook al had hij een pion minder. Na 5 uur spelen was het tijd om te oogsten, maar alleen een frisse Carlsen zou het briljante mat in 6 gevonden hebben dat er na afloop in bleek te hebben gezeten. Maar ja: tijdnood, blunder, dameverlies, de nul. En toch een partij om tevreden op terug te zien.

wandelingetje

Nou even geen literaire hoogstandjes, maar gewone praat. Gisteren (zondag) hebben Olav, Harold en Michiel nog een leuke wandeling gemaakt naar de Bauer in der Au. Dat is een berg restaurant dat ongeveer driehonderd meter hoger ligt dan het dal. Het was erg rustig omdat het sneeuwde. Dat is een leuk wandelingetje van ongeveer 3 uur om erin te komen. Op dat soort dagen zie je ook de plaatselijke bevolking wel lopen. Soms is dat in klederdracht, waaronder lederhosen. Beneden nog geheel in stijl een "Suppe mit Wurst'l" genomen.

0 0 0

Op de tweede dag ... schiep God ... de nullen en de halfjes.

Jan mocht zich installeren met mueslirepen, spawaters, extra sinasappelsap, zakdoekjes, reservebril en kruidenbonbons in het slechts voor de elite afgeschermde gedeelte (slechts door een draadje, zegt Harold dan). Heeft hij zich ooit meer schaker gevoeld? En de partij? Hij bleek geen partij. Een overijlde opstoot en een onderschatte aanvalsmogelijkheid, en wat rest is bewondering voor hoe die 2600-types “de stukken weer in het doosje doen”.

Michiel zat net buiten de eregalerij op bord 15. Ook zijn hoop op scalp was van korte duur (21 zetten). Toch grappig om weer eens te ervaren wat “een klasse beter” nu eigenlijk ook weer inhield.

Harold had (tegen 2300, moet er nog even bij) de held van de dag moeten worden. Dat lukte tot aan zet 16, toen hij een positioneel superieure mogelijkheid versmaadde voor een offerfestijn. De oude Harold stak weer de kop op, zullen we maar zeggen. De logische - maar wat is logisch als er geofferd wordt? - uitslag zou remise zijn geweest, maar toen Harold enigszins uit het veld geslagen was (no pun intended) door een totaal gemiste verdedigingszet, liep het verkeerd. Toch held, vinden wij, want veruit de interessantste partij van de dag.

Tot zover de nullen. Het eerste halfje “viel” bij Olav. Het was gesloten, bleef gesloten, en dat werd de vrede ook toen de meeste zware stukken weg waren. Toch leuk tegen een FM, en op naar het podium.

Het tweede halfje was voor Peter. Het leek al een chaos toen het nog theorie was, en dat bleef het tot de rook optrok, en toen stond er te weinig op het bord om verder te spelen.

Dag 1

Op de eerste dag schiep God de punten ...

Groot succes voor Amstelveen op dag 1. Of liever gezegd: ieder deed zijn ding en zijn plicht en won.

Ondanks (of misschien wel dankzij, zegt Harold dan) een lichte kater van de gezellige avond ervoor zaten alle Amstelveners geconcentreerd te spelen. Buiten sneeuw zelfs, binnen schaakstukken.

Olav won al snel een kwaliteit, en verder was er niet veel aan de hand.
Harold hield zich keurig aan de instructies van zijn trainer, en was gewoon beter.
Peters partij heeft niemand gezien (Peter zelf ook niet, zegt Harold dan), maar het was moeilijk, zei hij.

Michiel maakt het zich weer onnodig moeilijk, maar de tegenstander hielp een handje, wikkelde verkeerd af, en het eindspel was weer helemaal voor Michiel.

Jan tenslotte wilde Frankenstein-Dracula, maar kreeg iets van saai duw-en-trekwerk. Net als de tegenstanders van Michiel en Harold deed zijn opponent vooral aan terugtrekkend metselen. Lastig om te slopen, maar ... zij die geloven haasten niet, en het kwam allemaal goed.

En dan morgen: twee grootmeesters op het menu: Jan tegen Khenkin, en Michiel tegen Chernyshov, en dan Peter tegen IM Pirrot. En natuurlijk Harold en Olav ook tegen sterke spelers.

Kortom: wat schiep God op de tweede dag?

Het speelterrein: Jod-Schwefelbad Bad Wiessee

Het trainingscentrum: Hotel Bellevue, Bad Wiessee